J. J. van de Sande Bakhuyzen
Den Haag 1835 - Den Haag 1925
Julius van de Sande Bakhuyzen was een leerling van zijn vader H. van de Sande Bakhuyzen en aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag o.l.v. J.E.J. van den Berg.
Legde zich vooral toe op het schilderen van landschappen, waarin bomen vaak een prominente plaats innemen. Van de Sande Bakhuyzen kwam omstreeks 1875 voor het eerst naar Drenthe en verbleef daar de laatste veertig jaar van zijn leven bijna elke zomer en najaar, soms in gezelschap van zijn zuster Gerardine. Hij werkte ondermeer in Gieten, Eext, Borger, Drouwen, Rolde, Zweeloo, Aalden, Wezup, Hooghalen en Exloo. In dit laatste dorp bracht hij vanaf 1896 tot zijn dood iedere zomer door. Hij geldt als vooraanstaand vertegenwoordiger van de Haagse School. In 1866 ging hij samen met Philip Sadée, voor een half jaar naar Düsseldorf, daarna naar Drenthe en vestigde zich toen in zijn geboorteplaats. In 1871 behaalde hij de grote koninklijke medaille op de tentoonstelling in Amsterdam. Hij was lid van 'Art et Amicitiae' te Amsterdam. Werk onder andere in bezit van Rijksmuseum Amsterdam en Haags Gemeentemuseum
